دانلود اقدام پژوهی چگونه توانستم علل مدرسه گریزی حسین را کاهش دهم . به صورت ورد در ۱۵ صفحه .

فهرست مطالب

چکیده: ۴

کلیدواژه ها: ۴

مقدمه: ۵

توصیف وضعیت موجودوبیان مساله: ۷

مساله : ۷

شواهد۱: ۸

گردآوری اطلاعات ،تجزیه وتحلیل وارائه راهکارموقتی.. ۸

اجرای راهکارها ۹

شواهد۲٫٫ ۱۰

ارزشیابی تأثیراقدام جدید وتعیین اعتبارآن.. ۱۱

پیشنهادات: ۱۲

نتیجه گیری وگزارش نهایی: ۱۳

راهکارهایی برای حل مشکل مشابه درخانواده ها ۱۴

فهرست منابع.. ۱۵

چکیده:

دراین اقدام پژوهی که موضوع آن جلوگیری ازمدرسه گریزی حسین می باشد. هدف این بودکه دانش آموز مذکور را به حضور منظم درمدرسه و کاهش اضطراب ( تعلق به خانواده) در او سوق دهیم ؛برای این منظور از روش تحقیق اقدام پژوهی استفاده کردیم .من که معاون اجرایی مجتمع بودم با کمک مدیر و مشاور مدرسه و معاون آموزگار با دعوت از اولیای دانش آموز و چندین جلسه بحث و گفتگو و ارائه رهنمود (عدم ترک خانه در موقع برگشتن فرزندش از مدرسه و استقبال از او) و از همه مهم تر دادن مسولیت و بزرگ ترجلوه دادن نقاط قوت دانش آموز توانستیم رفتار دانش آموز را اصلاح کنیم.و به این نتیجه رسیدیم که نیاز به تعلق به خانواده باید در کودک تأمین شود تا او آرامش روانی داشته باشد و با خیال راحت در سرکلاس درس حاضر شود.

مقدمه:

اصطلاح « گریز از مدرسه » پس از اجباری شدن آموزش و پرورش در اواخر قرن نوزدهم متداول شد . درآن هنـگام ، اصطلاح مزبور احتمالا” تمـام اشکاال غیبت بدون اجازه از مـدرسه را شامل می شـد ، و تنـها دراین اواخر بود که کار بررسی غیبت ، در اشکال گوناگون و محتمـل آن بتدریج آغاز شد . این امر بدان علت است که غیبت از مدرسه نشانـهایی از یک اختـلال است ، که نمـی توان آن را به صورتی که ممکن است ترسهای شبانه ، خیس کردن بستـر،یاهوس غذای را درخانواده پنـهان نگه داشت،از انظار مخفی کرد.معلمان احساس می کنند که مدرسه گریزی یک کودک یا ترس او از مدرسه،بازتابی بر آنها دارد ومدد کاران اجتماعـی نیـز هنگامی که نمی تواننـد کودک را بــر آن دارند که به مدرسه باز گرد ،ممکن است احساس ناکامی کنند(طالعی،۱۳۸۷).

اگر کـودک بدون اطلاع پدر یا مادر از مـدرسه غیبت کند ، این را می توان مدرسه گریزی نامید.انسان از خود سؤال می کند، که اگر کودک به مدرسه نرود،چه بر سر او خواهد آمد؟ شغل آینـده اش چه خـواهد شد؟ مسؤول آمـوزشی چگونه می تواند آنهایی را که واقعا“ مدرسه گریزند،وادار به حضور در مدرسه بکند؟

با آغاز سال تحصیلی کلاس اولی ها به مدرسه می روند تا دنیای گسترده تری را تجربه کنند.دوستی های جدید،ارتباطات وسیع تر،آشنایی با معلمان،آشنایی با خطوط کجی که به تدریج شکل حروف الفبا را به خود می گیرد،توانایی خواندن و نوشتن و دنیای محدود کودک را گسترش می دهد.بعضی ها گریان و بعضی ها خندان گام به مدرسه می گذارند،شادی یا اضطراب و نگرانی، دو حالت متضادی است که می توان در چهره ی این نونهالان مشاهده نمود(همان منبع).

اولین مسئله ای که در فرستادن کودک به مدرسه حائز اهمیت باشد،میزان آمادگی وی برای پذیرش نقش ومسئولیت دانش آموزی است.آمادگی را می توان با توجه به سن تحولی ورشد وی،میزان انطباق جویی وی باشرایط اجتماعی شدن ودرک تضادها و توقعات آموزشی سنجید نه به اتکای نمره استاندارد شده یک آزمون خاص،از این رو فرستادن کودک به کلاسهای آمادگی تا حد زیادی تعیین کننده ی میزان آمادگی کودک برای رفتن به کلاس اول است.هر چند برخی ویژگیها مانند اینکه:هنگام مدرسه رفتن گریه می کنند،به موقع لباس نمی پوشند،صبحانه نمی خورند،تظاهر به درد شکم و معده می کنند،وقت را تلف می کنند و صراحتاً می گویند:« من نمی خواهم به مدرسه بروم». در اکثر کودکان هفت ساله دیده می شود،اما همین که کودک به مدرسه رسید،تمامی این شکایت به پایان می رسد و کودک با سایر کودکان همگام و همراه می شود.اما کودکی که آمادگی رفتن به مدرسه را ندارد،نه تنها قادر به انطباق اجتماعی،نقشها،مسئولیت ها،به کارگیری مهارتهای اجتماعی،دوست یابی و … نیست،بلکه نمی تواند از مفاهیم آموزشی بهره لازم را نیز بگیرد(همان منبع).

در راستای این مبحث در مجله پیوند شماره۲۸۱ آمده است:

مهرماه برای اکثر افراد بخصوص کلاس اولی ها همیشه با خطرات تلخ و شیرین توام بوده اسست،اصولاً یکی از ترسهای خاص کودکان ترس از مدرسه است. در این حالت کودک از رفتن به مدرسه خود داری می کند و در منزل می ماند و به اصرار پدر و مادر هم توجهی نمی کند. پا فشاری و اصرار پدر و مادر باعث پیدایش علائم عدم تعادل روانی و اختلالات جسمانی می شود.اختلالات جسمـانی به صورت دل درد ، استفراق ،سردرد. سرگیجه و ضعف ظاهر می شود و غالباً ادامه پیدا می کند.اضطراب دوری از مادر از جمله عواملی است که سبب امتناع از رفتن به مدرسه می شود.بعضی از کودکان آنقدر به مادر خود تعلق خاطر دارند که حاضر نمی شوند لحظه ای از او جدا شوند،در چنین وضعیتی مادران معمولاً ناگزیر می شوند همراه کودکان خود به مدرسه رفته و کنار او بمانند، ولی از آنجایی که انجام این کار همیشه برای مادران مقدور نیست،لذا مسؤلان مدرسه گاهی برای ممانعت از بیقراری و بهانه جویی کودک ناچار به استفاده از حربه ی دروغ شده و به کودک می قبولانند که مادرش در دفتر مدرسه حضور دارد و بدین ترتیب او را قانع می کنند(خوش کام، ۱۳۸۱،ص۴۸تا۵۰).

مشکل ترین پایه تحصیلی در دوره دبستان،کلاس اول ابتدایی است. کودکی که قبلاَ هیچگونه آشنایی با محیط درس،کلاس،مدرسه و شخصی به نام آموزگار نداشته به ناگاه خود را در آن محیط،تنها و به دور از خانواده احساس می کند.

آشنایی با روحیه این دسته از کودکان و چگونگی شکل گیری شخصیت آنان در خانواده های مختلف می تواند معلمان را در برقراری یک رابطه ی سالم و منطقی با آنان رهنمون شود.